เมื่อลมร้อนกางแขนโอบกอดผืนดิน เป็นเวลาที่ดอกไม้แสนสวยหลายชนิดที่ถูกจริตกับไอแดดได้เริ่มผลิบาน อวดกลีบดอกเส้นสายลายโค้งให้ฉันได้ส่งสายตาไปชื่นชม เก็บกลีบดอกที่ร่วงหล่นบนพื้นขึ้นมารวมไว้ในอุ้งมืออย่างหลงไหล … ณ ที่นั้นดูเหมือนถูกปูด้วยผืนพรมธรรมชาติชั้นดี
ดอกจานสีส้มสดใส … เป็นของขวัญ เป็นความจริงใจที่ธรรมชาติมอบให้กับผืนดินหน้าแล้ง สีส้มสดตัดกับสีสดใสของท้องฟ้าอย่างไม่เกรงใจ ทำให้ฉันแอบยิ้มให้ถนนฝุ่น แสงแดดและสายลม รู้สึกดีที่ได้เดินไปตามถนนในหมู่บ้านที่เงียบสงบ .. ที่ที่ก่อเกิดความรู้สึกคุ้นเคยและวางใจ
สายลมพัดโบกโบยในบางครั้ง … ชนบทของไทยเป็นแหล่งที่ฉันสูดกลิ่นความเป็นไทยได้ทั่วถึงปอดได้ดีที่สุด ฉันไม่กังวลกับเหงื่อที่ชุ่มหลัง ไม่กังวลใจ แม้ไม่รู้ว่าถนนข้างหน้าจะพาฉันไปหนใด … สีส้มของดอกจานเป็นเข็มทิศนำทางการเดินไปเรื่อยๆ
หลายคนเชื่อว่า บ้านใดปลูกดอกจาน หรือต้นทองกวาวไว้ประจำบ้านจะทำให้มีเงินมีทองมาก เพราะทองกวาวเป็นไม้มงคลนาม คือสามารถมีทองได้ตามธรรมชาติหรือมีทองมากนั่นเอง นอกจากนี้ดอกยังมีความสวยเรืองรองดั่งทองธรรมชาติ …
ดอกจานชูช่อสั่นไหว เริงร่าเต้นระบำตามสายลมที่พัดมากระทบกลีบดอก … ฉันเริ่มนึกถึงช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตที่เคยดำเนินไปแบบวิ่งเร็ว เดินเร็วไปเสียทุกอย่าง จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ปีแล้วปีเล่า … แต่หลังจากบางอย่างเกิดขึ้น ทำให้ฉันหยุดคิดและหันหลัง กลับมาเดินช้าๆ .. ดีใจกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพื่อให้เราได้รู้และเลือกด้วยตนเอง ได้มีชีวิตที่ดีที่สุด
ธรรมชาติ … คือการเปลี่ยนแปลง ไม่มีสิ่งใดจีรังคงที่เช่นกันทั้งหมด ดอกจานแสนสวยก็ไม่พ้นกฎของธรรมชาติอันนี้ .. ดอกตูม ผลิบาน แล้วร่วงหล่น .. ดอกไม้จะสวย เลอค่า สูงส่งแค่ไหน สุดท้ายก็ร่วงลงสู่ผืนดิน … กลีบบางของดอกไม้แสนสวยที่เกลื่อนกล่นอยู่บนพื้น เหมือนจะกระซิบเตือนให้ระมัดระวังในการใช้ชีวิต ไม่มีอะไรสวยงามและยั่งยืนตลอดไป …
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น